"De eerste stap in Turkije aan de grens. Mensen knuffelen elkaar en toeteren van vreugde. De 3-daagse reis vol kriebels in de buik en spanning door ongeduld is ten einde. Er heerst een feestelijke aankomst, elke keer."
Mijn reis
Reisbestemming?
Turkije, Adana en de Zwarte Zee
Reisperiode?
Van 20 juli tot 17 augustus
Reisgezelschap?
Met mijn ouders naar Adana, nadien ga ik met een vriendin naar de Zwarte Zee.
Vervoersmiddel?
Vliegtuig
Dit neem ik zeker mee:
Mijn leeslijstje:
- Turkstalig: uit de serie van Pucca’s dagboek/ Küçük aptalın büyük dünyası (vertaald: De grote wereld van de kleine dwaas)
- Nederlandstalig: Birsen Taspinar / Moeders van de stilte
- Engelstalig: Paulo Coelho / The alchemist
Ik kijk uit naar:
Zon, zee, strand, Turkse maaltijden en historische monumenten. Het is zeker de moeite waard om de Seyhanmeer te bezoeken. Dit is een plek waar veel mensen gaan voor wat verfrissing. Het is wel altijd leuk om hier een wandeling te maken en ‘bici’ te eten. ‘Bici’ is een zoetigheid dat enkel in Adana in de zomerperiode gemaakt wordt uit klontjes ijs. Het is zo verfrissend dat je dit bijna elke dag wilt eten. Daarnaast is het Seyhanmeer ook een plek waar mensen graag met hun families komen om te picknicken.
Sabanci moskee is zeker ook een plaats waar ik naartoe wil. Dit moskee heeft 6 torens en heeft een hele grote tuin. Ik vind het altijd wel fijn om hier een wandeling te doen en daarna een theetje te drinken in het cafétje van het park.
Mijn leukste herinneringen aan onderweg:
Een ‘must-do’ onderweg is zomerse liedjes luisteren, dromen en plannen maken voor de komende dagen.
Het eerste wat ik doe na aankomst:
Adana is een heel warme en vochtige stad. Het gevoel van hitte en dorst zijn meestal mijn eerste gevoelens. Ook het gevoel van thuiskomen en erbij horen.
Het moeilijkste om op het einde van de vakantie achter te laten:
De warme zonnige dagen. Ook al voel je je down , een zonnige dag voelt altijd een stuk beter.
De sociale en warme mensen.
Mijn thuisgevoel:
Wanneer ik in België ben, mis ik Turkije en als ik in Turkije ben mis ik mijn vrienden en de orde van mijn leven. Ik voel me daarom soms nergens thuis. Maar meestal voel ik me in beide landen thuis.