Mijn reis
Reisbestemming?
Marokko
Reisperiode?
Deze zomer
Reisgezelschap?
Mijn papa
Vervoersmiddel?
Mobilehome
Dit neem ik zeker mee!
Fotocamera en notitieboekje en pen (en ruimte overlaten om spullen mee te brengen naar hier…)
Ik kijk uit naar:
Ontmoeting met de familie, henna laten zetten, pommes drinken, 1001 pyjama’s kopen, ijsblokjes maken van raïbi, warm brood met olijfolie, nachtleven, zwerfhonden terugzien, adan (oproep tot het gebed) horen, dweilen, zonnen, op het dak, vers eten, visschotels, douane, spontane boetes, drukke rotondes, oude radio, camera, kleren weggeven,..
Mijn leukste herinneringen aan onderweg:
In Spanje stoppen we ergens in Cordoba aan een parking die opgericht is door de Arabieren die er vroeger woonden.
Op die parking is er een moskee, plek om tickets te boeken voor de boot, vaak heel wat kraampjes die frieten en dergelijke verkopen én douches!!
Het eerste wat ik doe na aankomst:
Ik snuif het warme gevoel binnen en laat alles eventjes bezinken. Ik kijk goed rond en besluit altijd dat alles zowat hetzelfde is gebleven of gemoderniseerd is. Mijn vader en ik beginnen aan onze rondtrek. Op een papiertje staan er de steden die we zeker willen bezoeken. Maar allereerst bezoeken we de familie. Het gevoel van thuis te zijn is zeker aanwezig, maar ook wanneer ik terug keer naar België. Wat ik ook altijd doe is meteen POMS (limonade op basis van appel) bestellen, daar kan ik geen genoeg van krijgen.
Het moeilijkste om op het einde van de vakantie achter te laten:
Mijn familie, specifiek mijn opa. Vertrekken met onzekerheid doet pijn. Niet wetend of ik hem nog zal terug zien. Maar met dankbaarheid neem ik afscheid, hopend hem nog te kunnen zien en hopend hem nog te kunnen plagen door zijn muts af te nemen die hij altijd aanheeft wat het weer ook mag zijn.
Mijn thuistgevoel:
Ik voel me thuis hier in België, ik ben hier geboren en getogen. Ik voel me thuis in Marokko. Waarom? Omdat ik verbonden ben met mijn land van herkomst. De autoritten van kleins af aan hebben ervoor gezorgd, dat ik alle steden die we moeten voorbij rijden van buiten ken. Dat proces op zichzelf is de aanleiding naar het thuisvoelen, zowel op de heen als terugweg. Waar ik me ook begeef hartje Antwerpen of Aruit, ik ben en voel me thuis.