1. Waar gaat je voorstelling over?
Het gaat over mijn reis, over hoe ik naar België ben gekomen. Ik vertel verhalen, details, over anderen en mezelf, over alles wat we gezien en meegemaakt hebben tijdens deze reis.
Ik breng 6 tekeningen mee, waar ik meer uitleg over geef. Elk met een eigen verhaal. Deze verhalen zijn heel open. Ik wil hiermee mijn gevoelens tijdens de reis afbeelden. Voor mij is deze reis trouwens nog steeds bezig. Ik bevind me nu gewoon in een nieuw deel van mijn leven. Ik ben niet zeker over wat er gaat volgen. Dat ben je nooit echt. België is mijn thuis geworden, maar in de verhalen is ook duidelijk dat ik nooit lang op één plek bleef. Ik heb nog steeds dat gevoel: je kiest er niet voor om in deze omstandigheden door al die landen te reizen. Elke keer denk je dat je jezelf hier misschien opnieuw kan opbouwen.
Met deze voorstelling wil ik dit gevoel overbrengen. Mijn doel is contact te maken met mensen, hun vragen te beantwoorden en hen te doen nadenken over mijn verhaal. Ik wil mijn visie op deze reis laten zien en iets wakker maken bij mijn publiek. De schetsen worden op een groot doek afgebeeld in zwart en wit. Dit was bewust, voor mij beginnen alle kleuren bij deze twee, zij stellen het begin van alles voor.
2. In je voorstelling zijn details belangrijk. Is het moeilijk om de herinneringen van je reis, die al 10 jaar duurt, terug op te rakelen?
Neen, helemaal niet. Bij de meeste mensen gebeuren er niet dagelijks unieke zaken. Ze hebben een vaste routine, die af en toe afwijkt. In dat geval is het normaal dat je wat zaken vergeet, omdat die er gewoon niet toe doen.
Als ik terugdenk aan mijn reis, was elke dag uniek. Ik wist nooit wat er me te wachten stond. Mijn geest begon zaken op te nemen, alsof er zich constant een film afspeelde waarvan ik de regisseur was. Hierdoor herinner ik me bijna alles nog in detail. Ik zat constant in een staat van adrenaline. Mijn rugzak stond letterlijk altijd vertrekkensklaar. Naast die adrenaline en onwetendheid vreesde ik soms ook voor mijn leven. In zo’n situatie krijg je de geest van een overlever. Het is verschrikkelijk, maar iedereen heeft dit in zich.
3. Welke invloed heeft kunst gehad op jouw leven en op hielp het je tijdens deze reis?
Kunst heeft mij altijd geholpen. Ik begon met schilderen en tekenen toen ik 3 jaar oud was. Kunst is geen hobby, het is wie ik ben. Tekenen is voor mij een taal. Ik kan nu dezelfde beelden zien die ik toen zag. Waar ik was, wie zich rond mij bevond. Wanneer ik bezig ben met mijn kunst, wordt mijn geest wakker.
In mijn hoofd maakte ik dus een documentaire over mijzelf en de mensen rond mij. Ik geloof dat wat er rond je gebeurt ook te maken heeft met jezelf. Ik had het gevoel dat ik een missie had. Alsof het mijn doel was om alles wat ik zag en meemaakte vast te leggen.
4. Je kunst vertelt ook verhalen van anderen. Wat doet dit met jou?
Ook al beleefde ik de gebeurtenissen samen met anderen, toch heb je nooit dezelfde herinneringen. Sommigen dachten misschien aan hun familie, terwijl ik aan iets totaal anders dacht. Hierdoor bleven er mij andere details bij dan wat iemand anders zou bijgebleven zijn. We kijken allemaal anders naar de wereld.
Sommigen willen ook hun herinneringen vergeten, maar dit wil ik niet. Het is een deel van mij geworden, heeft me gemaakt tot wie ik ben. Ik leer er mee omgaan. Na een tijd begin je zaken te vergeten en wordt er plaats gemaakt voor nieuwe herinneringen. Daarom is het belangrijk om deze verhalen te vertellen.
Het is het begin van alle geschiedenis. Het begon bij de oermens die op de muur tekende hoe hij jaagde. Dit maakt ons mens, verbindt ons en zorgt voor een stroom aan informatie die generaties lang meegaat en mensen helpt evolueren. Ik zie het als kennis delen, om mensen de wereld te helpen begrijpen.
5. Stel je kan terug in de tijd gaan, wat zou je anders doen?
Ik heb mijzelf deze vraag al duizend keer gesteld, maar kan er nooit op een antwoord op geven. Ik denk niet dat ik iets aan mijn reis zou veranderen. We zijn ook zonder plan aan de reis moeten beginnen. Onze reis begon elke dag opnieuw. Veel op voorhand plannen deden we niet. Elke beslissing die je neemt, heeft een bepaald risico en je moet vaak rekenen op geluk, om bij de juiste mensen terecht te komen of het juiste land te kiezen bijvoorbeeld.
Het enige wat anders zou zijn moest ik terug in de tijd gaan, is dat zaken makkelijker zouden zijn doordat ik nu meer ervaring heb en beter weet wat me te wachten staat.
Op 29 januari stelt Saif Lama’a stelt zijn presentatie “Crossing worlds – Dumuzi’s memories” voor in het Red Star Line Museum. Tickets zijn nog verkrijgbaar op onderstaande link.