"Mijn Maghrebijns Arabisch heb ik niet zo goed onder de knie. Zo erg dat ik de locals hier aan het lachen breng. Sommige woorden spreek ik verkeerd uit waardoor ze een grappige en soms ongepaste betekenis krijgen."
Mijn reis
Reisbestemming?
Marokko, Casablanca en Frankrijk, Saint-Martial de Nabirat (Dordognestreek)
Reisperiode?
Van 12 tot en met 24 augustus
Reisgezelschap?
Ik reis mijn ouders tegemoet en maak de terugreis met hen.
Vervoersmiddel?
Heen met het vliegtuig. Terug met de auto.
Dit neem ik zeker mee!
Een leesboek en mijn parfum.
Ik kijk uit naar:
Mijn familie. In België heb ik geen oma of opa, tantes, nonkels, nichtjes of neefjes. En dat mis ik zo hard met onze feestdagen. We worden hier me zoveel liefde, warmte en lekker eten ontvangen. Het is mijn "family once a year".
Mijn leukste herinneringen aan onderweg:
- De boot die de Straat van Gibraltar oversteekt. Je komt er niet enkel bekende gezichten tegen maar ook mensen met zeer bijzondere verhalen.
- In het noorden van Marokko ambachtelijke pottenbakkerij of meloenen kopen. Ze staan er langs de weg. Of Chefchaouen, waar ik mijn hart heb verloren.
- Vers gegrilde vis en vers gevangen garnalen in het oude stadsgedeelte van Asilah. Het smelt op je tong.
- Het eerste uur van de roadtrip terug naar België : mijn vader koopt elk jaar een collectie cassettes van Shilha muziek (Shilha is het Berbers dat in het zuidwesten van Marokko gesproken wordt). Een uur is voldoende om de muziek te appreciëren. Dat moet ik heel de terugreis lang aanhoren.
- Hafa café in de uitgehouwen rotsen van Tanger. Bestel een thee, msemen (hartige Marokkaanse pannenkoeken) of "baysara" (soort linzensoep) en je krijg een onbeschrijfelijk prachtig uitzicht over de Straat van Gibraltar. Een uur of 2 voor zonsondergang een zitplaats inpalmen is een aanrader.
Het eerste wat ik doe na aankomst:
De geur van Marokko ruiken en rondkijken en naar de mensen kijken om goed te beseffen dat ik echt in Marokko ben.
Het moeilijkste om op het einde van de vakantie achter te laten:
Mijn grootouders omdat ik niet weet of ik ze het volgend jaar ga terugzien.
Mijn thuisgevoel:
Als mijn ouders naar Marokko reizen, wordt hun huis een verlaten thuis. We wachten altijd vol ongeduld op hun terugkomst. En Marokko voelt niet aan als Marokko wanneer mijn ouders er niet zijn. Daarom probeer ik enkel te gaan wanneer zij er zijn.
