Gewoon doen is rustig genieten van een ontbijt met tomaten, komkomers, kaas en ei. Vergeet nooit een ei! Dan slenteren door de straten van Üsküdar om na tien minuten te belanden aan de Bosphorus. En daar is het natuurlijk tijd voor çay. Nee we hoeven geen kilometers te stappen, natuurlijk hebben we geen kaart van Istanbul nodig, nog minder hoeven we te weten waar we nu eigenlijk precies zitten. We moeten gewoon zitten en çay drinken, naar de meeuwen luisteren en de drukte om ons heen registreren om des te meer de rust in onszelf te vinden. Hier lossen we zoals de vissersboten hun netten uitwerpen. Ik heb geworpen en leun achterover. Het is goed. Ondertussen rinkelt de telefoon. Serap wilt mij morgen zien.
