Dikke zoenen aan zoon en de obligate beloftes in verband met goed voor onszelf te zorgen, het huis proper te houden, regelmatig berichten te sturen en vooral alarm te slagen wanneer mama dringend terug naar huis moet komen. Oke. Vliegtuıg in, vliegtuig uit en daartussen een golf van turbulentie die geconsumeerd wordt met slaap, een broodje kaas en het lezen van Pegasus-magazine:
ANDY WARHOLL. Een tentoonstelling van in het Pera museum. Dit is genoteerd. Werken van Andy Warholl ontelbare keren gezien op foto's. Zijn banaan op de hoes van de Velvet Undrground gekoesterd. Zou het echt kunnen dat ik de real thing ooit nog te zien krijg in mijn leven? Naam van museum onthouden.
Sandie en Mehmet staan mij op te wachten zoals afgesproken. Zal ik ze even voorstellen? Mehmet, vriend van mijn man vanop de militaire academie en Sandie, zijn Britse vrouw die mij met zoveel liefde kwam verzorgen op het moment dat het even medisch allemaal fout met me ging.
En we vertrekken naar Üküdar! Het verkeer is hel. Mehmet vloekt achter het stuur, beantwoordt ondertussen de onafwendbare businesscalls terwijl ik ontspan op de achterbank van de wagen. Ja, ja, we zijn er en we leven en het is allemaal goed. Laat het maar tollen rondom mij. Iedere tol doet de rust bij mij terugkeren. Ik ben thuis!
Sandie zorgt voor het avondeten en ik geniet van mijn eerste çay op hun balkon.
