Wie is Natalia?
Tijdens haar studies Vrije Kunsten aan Sint Lucas Antwerpen werkte Natalia met diverse technieken zoals textiel, analoge media en video. Het archief, dat dient als een verlengstuk van het geheugen, vormt haar belangrijkste inspiratiebron.
Thema’s zoals Sovjetarchitectuur en -industrie vormen een merkwaardig contrast met het ambachtelijke en traditioneel vrouwelijke textielmedium. In haar werken probeert ze deze uitersten met elkaar te verweven. Dat resulteert in een eclectische mix van glinsterende fabrieksschoorstenen en handgeborduurde bouwkranen.
Natalia gebruikt dikwijls traditionele Komi-symbolen in haar werk, zoals die van de zon en het hert. Deze regiospecifieke beeldtaal werd vanouds aangebracht op kledij, woningen en gebruiksvoorwerpen om personen van deze gemeenschap te kunnen identificeren.
Herinneringsmechanismen vormen de rode draad doorheen Natalia’s artistiek proces. Haar werken belichamen de netelige zoektocht naar een plaats die ze thuis kan noemen. Tegelijk bevraagt ze de waarachtigheid van haar eigen herinneringen, het geheugen is immers een constante herinterpretatie van de realiteit.
Natalia aan het woord
Construction of the midnight sun bevraagt de impact van gestandaardiseerd wonen. Hoe dragen architectuur en stadsplanning bij aan de constructie van een identiteit? De vrijwel identieke prefab units die gebouwd werden doorheen heel de Sovjet Unie waren het decor van mijn intieme jeugdherinneringen. Anderzijds, was diezelfde woonomgeving de thuis van miljoenen anderen.
Gedurende mijn onderzoek naar de standaardisatie van wonen merkte ik op dat de lijn tussen persoonlijke en collectieve herinneringen vervaagde. Hieruit ontstaat een eigen representatie van een tijd en plaats die misschien nooit heeft bestaan.
Hoe vormen onze herinneringen zich? Zijn ze wel altijd betrouwbaar?
Wat is heimwee?
Heimwee is een nostalgische terugblik op verloren tijd, een gemis naar kinderlijke onschuld en onwetendheid. Het is een onbereikbaar verlangen naar een tijd waarin alle pistes nog openstonden.
Het Red Star Line museum is een verhalenarchief dat de kijker door middel van documentatie en foto’s meeneemt naar een vervlogen, maar daarom niet vergeten tijd. Het is een plaats van herinneringsarbeid. Een kunstwerk kan ook deel uitmaken van dat archief. Het biedt een unieke inkijk in het thema migratie, vaak vanuit een onconventionele hoek.
